Decyzja o nabyciu spadku. Co może zrobić spadkobierca?

W terminie 6 miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o swoim powołaniu do dziedziczenia, może podjąć decyzję o nabyciu spadku wprost lub z dobrodziejstwem inwentarza. Może także odrzucić spadek – co wiąże się z tym, że nie nabywa spadku i nie odpowiada za długi spadkowe. Czym jest odrzucenie spadku i jak wygląda procedura przyjęcia spadku u notariusza?

Czym jest odrzucenie spadku i jakie zasady w nim obowiązują?

Jedną z możliwości w przypadku nabycia spadku, jest złożenie oświadczenia o jego odrzuceniu. Co ważne, spadkobierca może złożyć takie oświadczenie dopiero z chwilą śmierci spadkodawcy, po rozpoczęciu biegu terminu. Co to oznacza? Jeśli nie było testamentu, dziedziczenie odbywa się w określonej ustawowo kolejności. Spadkobierca może odrzucić spadek tylko wtedy, kiedy odrzucą go poprzedzający spadkobiercy ustawowi. Dla ważności oświadczenia, niezbędne jest złożenie go w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania do dziedziczenia. Oświadczenie musi być kategoryczne, a raz złożone nie może zostać odwołane.

Spadkobierca, który złoży oświadczenie o odrzuceniu spadku przed notariuszem lub sądem, będzie traktowany tak, jakby nie dożył spadku – nie nabywa spadku i nie odpowiada za długi spadkowe. Brak oświadczenia spadkobiercy w terminie jest jednoznaczny z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza.

Jak wygląda procedura przyjęcia spadku u notariusza?

Przyjęcie spadku jest możliwe na dwa sposoby: wprost, czyli bez ograniczeń (wówczas spadkobierca odpowiada za długi spadkowe w całości, całym swoim majątkiem) lub z dobrodziejstwem inwentarza (z ograniczeniem odpowiedzialności za długi). Oświadczenie o przyjęciu spadku można złożyć przed notariuszem, np. w kancelarii notarialnej notariusza Michała Smolskiego w Tychach albo przed sądem rejonowym.

Sporządzenie i rejestrację aktu poświadczenia dziedziczenia u notariusza poprzedza spisanie protokołu dziedziczenia. Muszą znaleźć się w nim m.in. zgodne żądania poświadczenia dziedziczenia osób, które biorą udział w spisywaniu protokołu, oświadczenia dotyczące ewentualnego testamentu (lub jego braku), a także oświadczenia o istnieniu osób, które mogłyby dziedziczyć wraz ze znanymi spadkobiercami. Gdy notariusz nie ma wątpliwości co do spadkobierców i wysokości udziału w spadku, sporządza akt poświadczenia dziedziczenia, a następnie rejestruje go w Rejestrze Spadkowym. Zarejestrowany akt ma taką samą moc prawną jak sądowe postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku.