Na czym polega zasiedzenie?

Nabycie własności zwykle kojarzy się nam z zakupem nieruchomości lub ruchomości, otrzymaniem spadku lub dokonaną na naszą rzecz darowizną, ewentualnie zamianą. Istnieje jednak również dodatkowa możliwość. Ruchomość, nieruchomość bądź prawo związane ze służebnością można pozyskać dzięki tak zwanemu zasiedzeniu.

Jak nie trudno się domyślić sprawy te bywają dosyć skomplikowane, warto więc dokładniej je opisać. Niżej, we właściwiej części naszego artykułu postaramy się –  bazując przy tym na konkretnych przypadkach – przystępnie wyjaśnić czym owo zasiedzenie jest. Zapraszamy do lektury.

Zasiedzenie w świetle prawa – wprowadzenie

Zasiedzenie jest formą nabycia prawa własności, którą przewiduje Kodeks Cywilny. Mówi on, że nawet nie posiadając żadnego tytułu do jakiegoś dobra, po spełnieniu określonych warunków, można zostać jego właścicielem. W praktyce wystarczy korzystać z danej nieruchomości przez dłuższy czas. Co to dokładnie oznacza? Osoba, która jest zainteresowana nabyciem praw przez zasiedzenie, musi być w stanie wykazać, że dysponowała określonym majątkiem. Chodzi tu o bycie tak zwanym posiadaczem samoistnym, to jest takim, który rzeczywiście wykorzystuje daną rzecz lub nieruchomość. Mowa tu o zamieszkiwaniu na terenie danej nieruchomości, korzystaniu z niej na potrzeby hodowli lub uprawy, a także prowadzeniu na niej działalności gospodarczej.

Zasiedzenie w dobrej lub złej wierze

Zasiedzenie nieruchomości może zostać przeprowadzone na dwa sposoby, które ściśle wiążą się z okresami posiadania samoistnego. Zasiedzenie może nastąpić w dobrej lub złej wierze. W pierwszym przypadku chodzi o sytuację, w której użytkownik nieruchomości korzysta z niej będąc przekonanym, że należy ona do niego. Często dotyczy to gruntów rolnych, które ktoś uprawia lub pozyskuje z nich paszę dla zwierząt, sądząc, że choć nie dopełnił formalności, ma do tej ziemi prawo. Takie osoby odprowadzają zazwyczaj nawet podatek gruntowy. W drugim przypadku – zasiedzeniu w złej wierze – osoba korzystająca z gruntu czy budynku ma pełną świadomość tego, że nie jest on jej własnością. Okres wymaganego samoistnego posiadania, po którym nieruchomość staje się z mocy prawa własnością użytkującego, jest w obu przypadkach różny. Przy posiadaniu w dobrej wierze wynosi on 10 lat, zaś przy posiadaniu w złej wierze jest to 20 lat.

Kwestie dodatkowe

Jak powiedział nam specjalista z  kancelarii adwokata Macieja Tokarskiego:  Zasiedzeniu podlega nie tylko własność nieruchomości, ale również prawo do służebności gruntowej, na przykład korzystania z dojazdu do działki. Wymaga to jednak spełnienia dodatkowego warunku w postaci korzystania z trwałych i widocznych urządzeń na nim: utwardzonej drogi, mostku nad rowem czy specjalnie wykonanego przejścia lub przejazdu. Choć zasiedzenie dokonuje się z mocy prawa, to osoba zainteresowana nim musi uzyskać potwierdzające orzeczenie sądu, będące podstawą wpisu w księdze wieczystej.